Anasayfa / Roman / Dava
Dava
Dava yazılışından bir süre sonra dünya sahnesine çıkan, yurttaşlık haklarının askıya alındığı, bir sivil itaatsizlik imasının dahi zulümle karşılandığı totaliter rejimlere dair bir öngörü ve eleştiri olarak yorumlanır çoğunlukla. Nazi Almanya'sına dair bir "önsezi" barındırdığı söylenebilir belki. Erişilmez bir otorite tarafından yöneltilen ve ne olduğu hiçbir zaman açıklanmayan bir suçlamayla karşı karşıya kalan Josef K.'nın davasında, mahkemeye dinsel ya da metafizik bir otorite de atfedilebilir.
Kafka Dava'da suçu yalnızca bir eylem olarak tanımlamayıp zanlının "kötü niyeti"yle de ilişkilendiren ve suçtan çok suçluya odaklanan absürd bir hukuk sistemi paradigması inşa eder. Kuramsal olarak ortada yasadışı bir eylem olmaksızın suçu mümkün kılan bir sistemdir bu. Ancak Kafka suç, sorumluluk ve özgürlük üzerine yazarken bir sistem ya da doktrin ortaya koymaz, çözüm önermez. Okuru ister istemez içine çeken bu karanlık dünya tasavvurunun tartışmaya açık olmayan tek bir özelliği varsa, o da müphemliğidir.
Dava Alıntıları
Mantık ne kadar sarsılmaz olsa da, yaşamak isteyen bir insanın önünde duramazdı.
"Bir köpek gibi!" dedi, sanki utanç kendisinden sonra yaşamaya devam edecekti.
Masum insanlar adil bir şekilde yargılanmak yerine kalabalıkların önünde küçük düşürülüyorlar.
Kendime denk biriyle konuşacağım birkaç kelime, bu adamlarla yapacağım upuzun konuşmalardan çok daha aydınlatıcı olacaktır benim için.
Bir sürü boş şey arasında adalet kaybolup gidiyor! Ortada hiçbir şey yokken, mahkeme bir suç yaratıyor.
Yalnızca aptal oldukları için bu denli kendilerinden emin konuşabiliyorlar.
Adaletin hareket etmemesi gerekiyor aksi halde terazi sallanır ve doğru ölçemez.
Her şeyden önce bağımlı insan özgür insana tabidir.
Bu yasa sanırım yalnızca sizin kafalarınızda var.
Demek mahkeme bu şekilde çalışıyor. Suçsuz insanları yargılamakla kalmıyor, bir de üstüne olan bitenlerden habersiz bırakarak yargılıyor onları.